Weblog en overige

Blogs & puppydagboekjes

Thuisbezoekjes nest 2 ( '10/'11)
Thuisbezoekjes nest 1 (2009)

 

 

Weblogs

Kijk voor nog meer blogs in de menubalk rechts.

Visje vangen... (6 juli 2010)

Zo zeg wat een dag...
Zal even vertellen wat er is gebeurd! Mijn maatje was hier vanmiddag (gezellig kletsen maar ook om 's avonds mee te fonduen met mij en mijn familie) en loopt momenteel op krukken dus we gingen uiteindelijk lekker buiten zitten omdat binnen Wiien ook niet echt zo’n succes zou zijn. Buiten gingen we bij de vijver zitten en vertelde ik haar van onze ‘monstervis’. Deze vis woonde hier al voor ons en bijt mijn moeder telkens als zij haar hand in de vijver stopt (om dingen schoon te maken of de pomp in te stellen). Maar daarnaast verdenken we hem er ook zeer van dat hij al onze babyvisjes heeft vermoord. We weten het niet helemaal zeker maar toch wel voor 99,9%...
Mijn moeder en ik willen eigenlijk van die vis af maar vermoorden vinden we niks dus nu hadden we van de week het plan dat mijn moeder dit weekend die vis gaat proberen te vangen om uit te zetten in de sloot nabij. Maar hij is bijna niet te pakken dus dit zou nog een zware klus worden.
Tijdens dit gesprek kwam alsof die ons gehoord had de ‘monstervis’ naar boven en begon hij weer onze goudvissen te terroriseren. Uiteindelijk hebben we ongeveer een uur naar dit tafereel gekeken en het was echt uiteindelijk niet leuk meer... Dat beest was zo vreselijk vals!

We besloten dus actie te ondernemen, de helden op sokken gingen de vis wel even vangen!


Zie hier in het zwart (erg gecamoufleerd opgesteld) in het diepe deel de ‘monstervis’... Hihi!

Maar ja hoe... Hihi! Wij (dumb en dumber) besloten een wasbakje te pakken en hierin wat vijverwater te stoppen om daar dan uiteindelijk de vis in te stoppen. We hadden ook nog een dienblad liggen als deksel zodat mocht die eruit willen springen we die er op konden leggen. Visnetje erbij en wij zaten klaar!
En toen begon het lange wachten... Want weer leek het wel alsof die ons gehoord had want hij liet zich niet zien... Maar dan eindelijk, na een half uur ongeveer kwam die tevoorschijn en in een zwiep had ik ‘m te pakken! Maar ja toen moest die nog in de wasbak, en hij zat vast in het netje... En wij helden op sokken... Jullie snappen ‘m al geen van ons beiden durfde dat aan! En toen we vervolgens weer naar de vis keken lag hij in het wasbakje op zijn zij te drijven... DOOD!
Wij helemaal in paniek gillen (2 gillende keukenmeiden) want wat moesten we nu! Uiteindelijk gooide mijn maatje dat dienblad er maar op zodat we in ieder geval niet meer naar de vis hoefde te kijken maar ja wat nu... Zien we opeens een emmer in onze ooghoek staan. In plaats van dat we die nou hadden gebruik! Maar ja daar was het nu te laat voor.
Mijn maatje zei dat ze met handschoenen het wel aandurfde de vis eruit te halen om te zien of die echt dood was maar in alle paniek konden we geen handschoenen vinden. Uiteindelijk heb ik mijn oma maar gebeld die toch even later zou komen om te vragen of zij misschien zo kon helpen. Ja ik weet het vreselijk echt wat een helden op sokken waren wij zeg...
Dus mijn moeder en oma en tante komen hier aan... Ondertussen wisten ze al wat er aan de hand was dus hun kijken in dat bakje... Wij helemaal binnen vol met adrenaline van alles wat was gebeurd (en misselijk omdat we dachten net een lijk te hadden gezien). Blijkt die vis een uur na vangst gewoon nog steeds te leven, hij hield zich alleen maar voor dood! Och wat was dat een pak van ons hart zeg, we hadden dus geen vis vermoord maar toch ons doel bereikt!!!
Meteen kwam het temperament van de vis weer naar boven die ik weet niet hoe agressief om zich heen begon te bijten en springen, snel dus in de emmer gedaan met weer iets erop zodat hij niet zou ontsnappen. Even later zijn mijn moeder en oma hem gaan uitzetten in de sloot nabij, het begin van zijn nieuwe leven...


En de goudvissen... Och die waren toch zo blij, je kon het gewoon zien! Ze zwommen opeens weer door de hele vijver (iets wat ze nooit deden) en liggen nu op hele andere plekjes als voorheen. En nog belangrijker mijn moeder kan weer nieuwe vissen kopen want het gevaar van opgegeten worden is nu geweken! Kortom eind goed al goed. Maar wat een middag zeg, hihi...


En jaja ik weet het... We hebben het niet slim aangepakt. Helemaal niet slim aangepakt! Maar uiteindelijk hebben we ons doel toch bereikt en heeft iedereen het overleefd!